Op zaal

Johanna was niet alleen. Op deze bladzijde staan behalve Johanna van der Meiden ook andere patiënten geregistreerd. Vaak kunnen we niet achterhalen waarvoor deze vrouwen in het ziekenhuis lagen. Maar een bladzijde als deze geeft wel enige informatie.

Zo staat voor de helft van de vrouwen de “V” genoteerd. Zoals bij een naamgenoot: Johanna Maria Castignola. Tussen 1851 en 1869 lag zij wel meer dan 10 keer in het ziekenhuis.Tussen de Nederlandse namen zien we verder weinig namen van buitenlandse oorsprong. Haar vader was Josephus Castignola, een orgelspeler afkomstig uit Piacenza, Italië. Hij trouwde in 1848 met Anna Maria Raatsing in Rotterdam. Na enige tijd verhuisden ze naar Amsterdam. Daar leefden ze samen met hun 10 kinderen op Palmstraat 781. Johanna Maria was hun oudste dochter. Beide Johanna’s zijn in 1869 opgenomen en lagen op zaal.

Tussen de bedden stonden zusters om de patiënten te verzorgen.Het zusterschap werd rond 1875 een officieel erkend beroep en kreeg meer status, voornamelijk onder de invloed van de bekende Britse zuster Florence Nightingale. Zoals op de bijgevoegde foto te zien is, hangt aan elke krebbe een klapbord met informatie over de patiënt. In het midden van de zaal zien we de dokter en een zuster zitten aan een tafel met verschillende flessen met geneesmiddelen. Op een tafel achter hen staan enkele planten. De zaal is sober ingericht. Patiënten konden hier tot rust komen en verzorgd worden. Het motto van dit soort ziekenhuizen klonk dan ook: Rust, Reinheid en Regelmaat.

Of Johanna in het gasthuis nu veel gezonder werd, is nog maar de vraag. De omstandigheden in het Binnengasthuis waren verre van wat men tegenwoordig verwacht van een ziekenhuis. In ieder geval onderging je een beter lot dan wanneer je was overgeleverd aan kwakzalvers. Toch was de zorg heel anders dan nu. Hoewel er steeds meer aandacht kwam voor regulering en hygiëne, bleef het een plek waar veel mensen ongenezen vandaan kwamen. Maar voor iemand met een zwervend bestaan als Johanna was dit waarschijnlijk de beste plek om behandeld te worden. Ze kreeg er eten en een dak boven haar hoofd.

Wil je iets meer weten over de minder mooie kanten van de zorg in het Binnengasthuis destijds, lees dan nog even verder.