"Van Sierlijkheid naar Spierlijkheid"
Dit gedicht uit het Gedenkboek 1876-1926 van de D.S.R.V. Laga
Tot de 19e eeuw was het roeien in een wherry
Deze instelling veranderde door technische vernieuwingen aan de boot - slidings, voetenboorden, riggers - aan het einde van de 19e eeuw, waardoor ook beenkracht toegevoegd kon worden en een geheel andere soort roeihaal ontstond. Smetteloos een moderne roeiboot uitkomen werd hierdoor een stuk lastiger door het vet dat werd gebruikt om het bankje soepel over de slidings te laten glijden. Vrouwen, die geacht werden te allen tijde -comme il faut- gekleed te gaan, konden van deze moderne boten geen gebruik maken.
Heden ten dage is het damesroeien al jaren een zeer serieuze tak van sport. Op nationaal niveau in Nederland zijn er sinds 2014 ook voor alle niveaus roeisters ook verschillende gewichtsklassen beschikbaar, dat vooral voor de lichtere roeisters (59 kilogram) ook de gelegenheid biedt zich te meten. De verschillen tussen roeiende mannen en roeiende vrouwen zijn een stuk kleiner geworden: mannen en vrouwen roeien in dezelfde nummers, volgen vergelijkbare trainingsprogramma's en dragen dezelfde strakke roeikleding die zich goed leent voor de roeibeweging. Heel anders dan de jurken die dames vroeger droegen in de boot!
Binnen de Koninklijke Nederlandse Roeibond valt er echter nog winst te behalen. Zo is er nog nooit een vrouw voorzitter geweest van de roeibond. Uit een onderzoek blijkt dat ondanks dat de man-vrouwverdeling binnen zowel studenten- als burgerverenigingen gelijk is, slechts 40% van de verenigingsbesturen vrouw is en dat slechts 15% van de voorzitters vrouw is. Ondertussen blijkt dat vrouwen meer gouden plakken behalen dan mannen op de Olympische spelen.
Lees hieronder verder om een gedetailleerder beeld te krijgen van de chronologische ontwikkeling van het damesroeien.