Man-made

Toch blijkt, als we goed kijken, uit Aldrovandi’s beschrijving en presentatie van het draakje dat hij heel goed wist wat dit was. En misschien zie jij het ook als je het vergelijkt met het plaatje hierboven.

Alle draakjes van Adrovandi nam hij niet alleen op in zijn werk over draken en slangen, maar ook in zijn boek over vissen en walvissen, De piscibus et de cetis (Over vissen en walvissen).Postuum gepubliceerd in 1623. Dit is op het eerste gezicht wat onverwacht, want wat is de connectie tussen enerzijds de draakjes, en anderzijds vissen en waterdieren?

De verklaring is simpel en is in het boek zelf kort en krachtig weergegeven. In bovenschriften bij de afbeeldingen wordt de lezer geïnformeerd dat het hier gaat om een “draco effictus ex raia”, oftewel: een draak gemaakt uit een rog. Een vis, dus. Maar hoe wist Aldrovandi dat het om een vis ging? Was dit algemene kennis in die tijd?

Waarschijnlijk wel, maar dan alleen onder geleerden, en ook nog niet zo heel lang. Aldrovandi was behoorlijk belezen en correspondeerde met alle belangrijke natuuronderzoekers van zijn tijd. Hij verwees dan ook regelmatig naar het werk van zijn collega’s. In relatie tot de draakjes, en de ontmaskering hiervan als nagemaakte objecten, waren er twee behoorlijk belangrijk. Ten eerste de Franse natuuronderzoeker Pierre Belon (1517-1564), en ten tweede de Zwitserse Conrad Gessner (1516-1565).