Bilderdijks wandelstok

In 1822 zag Jan Wap, die later met Bilderdijk bevriend zou raken, op weg naar school de 66-jarige Bilderdijk over het Rapenburg in Leiden lopen. Later kon Wap zich het beeld nog tot in detail voor de geest halen:

Een eerder klein dan middelsoortig-groot man: een met een slepend been (à la Byron), strompelend-voortstappenden grijsaard, met driekanten of punthoed, een gekleeden, of staatsierok, een korte broek, lang vest, alles deftig zwart, en met strikschoenen aan de voeten. In de regterhand hield hij een steunstok, maar zijn linker rustte op den regterschouder van een knaapje, dat hem een paar kinderstappen vooruitging.

Dat was Bilderdijk, vergezeld van zijn tienjarige zoon Lodewijk Willem. Met zijn pruik, zijn driekantige hoed, zijn kniebroek en strikschoenen, waarover veel tijdgenoten zich verbaasden, was Bilderdijk in 1822 een wandelend anachronisme. Dat de wandelstok inclusief opbergzakje bewaard is gebleven, zegt veel over Bilderdijks status. Na zijn dood werden tal van voorwerpen die van hem waren geweest bewaard als aandenken aan een bijzonder mens en een groot dichter.