De kamâh assun aude

De kolleksie in Gijs’ kamâh is nie enkelt ontstaan vanùit kreijatieve animo. De kamâh hep auk un intrinsieke, emautiauneile dimensie. Un graut antal objekte in de kamâh is auit van Gès’ opa geweis, die is auvâhleije toen Gès zeiventien jaah âhd was. Hè was un eive fervent vezamelaah as Gès nâh zelluf is. Gès noemp hem un dumpstâh divâh: hè strùinde zèn omgeiving af op zoek naah allerlè spullûh. Alles wat hè kon vinde, bewaahde hè in zèn hùis. Gijs veitelt ons nâh wat voâh un vreuge hè en zèn tweilingbroeâhtjes hadde as ze vroegâh bè hem auvâh de vloeâh kwamûh. Voâh hen was zèn hùis un enoâhme speiltùin waah ze èndelaus nieuwe dinge konde ontdekkûh. Ees in de zauveil tèd mochte ze zellufs iets van zèn gevonde objekte mei naah hùis nemûh.

Gijs had bauvenal un sterreke band met zèn opa. Hè kon alles met hem deile en bewondâhde zèn wereldbeild, auk al had hè mysterieuze kante die Gijs mindâh goed kende. Ut spreik voâh ze ège dat zèn auvâhlède un graute impek had op Gès en zèn familie. Vlak na zèn auvâhlède kwam d'r un gewichtag maument voâh Gijs: hè en zèn familie moeste ut hùis van opa leighalûh. Ut was un wrange angeleigehèd, angezien ze de spulle moeste vewèdere die ondâhdeil ware gewogde van zèn opa en zèn leifomgeiving. Gijs beslaut om un antal van de vezamelde spulle te hâhwe en zelluf in zèn kamâh tetaun te stellûh.

Op de mure ken me feloranie, plastic cirrekels zien, un skala an spiriteweile ornameite en postegs voâh un bèjeinkomps van un of andere Griekse kultus; ut zèn allemaal spulle die Gijs van zèn opa hep geërf. D'r hank teves un plank bauve zèn bed waah Gès un deil van zèn opa’s dieâhbare spulle hep ùitgestald, zauas de vleugellemoeâh waah Gijs auvâh veitelt in de video. Al deize objekte hebbe hun ège emautiauneile lading en diene bauvenal as heâhinneringe an zèn opa. Op de vraag of Gijs un graut kontras ervaagt tusse deize emautiauneil gelade objekte en ut agtistieke intâhieuâh, antwoâhd hè dat ut voâh hem heil natuâhlijk anvoelt om zèn opa’s spulle un plek te geivûh. Auk al zèn d'r veschille tusse zèn opa’s spulle en de zène, ze deile allemaal dezellufde graad van karaktâh en pegsaunlijkhèd en hoewel dit veschilt peâh objek, hank alles same en draagt ellek beitsje bè annut vehaal van Gijs en zèn kamâh. De rùimte laat zien hoe kreijatieve en emautiauneile prikkels ze ège kenne vemenge en dat de twei aunafschèdelijk deil ùitmake van iemes identitèt.

Misschien valt de appel nie veâh van de baum. Naas de veile name die Gijs voâh zèn kamâh hep – zèn âhtaubiaugrafie, de geoâhganiseâhde chaos – noemp hè ut teves un aude an zèn opa.