De kamer als “georganiseerde chaos”
Klène Gijs an de muâh
Er is overweldigend veel te zien in Gijs’ kamer. Het is een werk in uitvoering al sinds Gijs klein was. Elke keer als je om je heen kijkt, ontdek je weer een nieuw kunstwerk of een gaaf curiosum: een muizenval aan de muur getapet, blikken verf op de grond gestapeld, een legopoppetje achter een fles verstopt... deze kamer is een feest voor de ogen!
Vanaf zijn derde levensjaar heeft hij in deze kamer in het huis van zijn ouders gewoond. Naarmate hij een leeftijd bereikte dat hij zelf keuzes kon maken over de inrichting van zijn kamer, werd het een canvas waarop hij zijn passie voor kunst kon loslaten. Gijs vertelt dat een van zijn eerste beslissingen was om een deel van de muren een fiere turquoise kleur te geven. Sindsdien is hij gaan verzamelen: velerlei objecten en interessante parafernalia, gekregen van zijn familie of vrienden of simpelweg gevonden op straat, kwamen aan zijn muur te hangen, en zo ontstond een zeer persoonlijke en unieke interieur-collage. Hoe ouder hij werd, des te meer werd hij geïnteresseerd in kunst en ontwikkelde hij vaardigheden in tekenen, schilderen en kleien. Net zoals zijn verzamelde spullen verwerkte hij zijn eigen kunst in de collage van zijn kamer en langzaam maar zeker werd elke open plek, elk hoekje en gaatje gevuld met kleurrijke werken.
“Een georganiseerde chaos,” zo omschrijft Gijs zijn leefruimte en atelier. Tot op zekere hoogte is die georganiseerde chaos een groot deel van Gijs’ identiteit. Dit verhaal verkent in hoeverre objecten in staat zijn om identiteit te reflecteren, door hun verzamelbaarheid, persoonlijke wortels en geschiedenis. Het meest saillant aan deze objecten is misschien juist dat ze zo onzichtbaar zijn voor de buitenwereld en dat ze de textuur vormen van iemands innerlijke leefomgeving. Hoe wij een stad ervaren, hangt meestal niet samen met wat zich binnen de huizen van haar inwoners bevindt, terwijl we allemaal een thuis hebben met objecten die ons definiëren. Wat zich achter de gesloten deuren van de stad afspeelt, blijft vaak onbekend. Wat voor verhalen komen tevoorschijn als iemand zijn leefruimte aan de buitenwereld laat zien?