De kamer als een tattooshop

In dit doosje bewaart Gijs zijn stick-and-poke-materiaal: nog een kunstvorm die Gijs met passie beoefent. Hij vertelt ons over zijn werkzaamheden als amateurtatoeëerder. Hij werkt niet met een tatoeagemachine, maar hij beïnkt mensen handmatig met een techniek die stick-and-poke heet. De bekende tatoeagemachines pulseren op hoge snelheid om inkt in de huid te perforeren, waardoor je al in korte tijd een gedetailleerd ontwerp kunt maken. Maar met de stick-and-poke-techniek is het aan de artiest om elk naaldenprikje stuk voor stuk zelf te zetten, waardoor het zetten van een klein lijntje al snel tien minuten kan duren. Dit geeft het creatieve proces van tatoeëren een heel nieuwe twist. Tegelijkertijd is het zo toegankelijk dat Gijs het gemakkelijk in zijn kamer kan beoefenen.

Gijs erkent dat hij al van jongs af aan door tatoeages gefascineerd is geweest: al vrij snel in zijn jongere jaren wist Gijs dat hij later tatoeages zou nemen. Van de vrienden die hij tijdens zijn opleiding leerde kennen, waren er veel die al tattoos hadden en ze soms ook zelf zetten, vaak met de stick-and-poke-techniek. Het materiaal voor de methode is zo toegankelijk, dat het niet lang duurde voordat Gijs zelf begon te experimenteren met stick-and-poke. Hij bekent dat hij met enig ongemak terugblikt op de eerste tattoos die hij zette: ze waren geenszins slecht ontworpen, maar hij gebruikte een naainaald die met touw was vastgebonden aan een potlood en een simpel inktpotje dat hij had meegenomen van school. Hij kan ons opgelucht vertellen dat zijn methoden sindsdien vooruit zijn gegaan, wat betreft materiaal en zeker ook wat betreft hygiëne. Hij heeft nu zo’n zeven of acht tattoos op zijn benen gezet en bovendien een aantal op zijn vrienden.

Gijs vindt het creatieve proces van tatoeëren en schilderen zeer verschillend. Zo komt er bij tatoeëren een andere techniek kijken, die invloed heeft op artistieke visie en heeft het beïnkten van iemands lichaam een intimiteit die het schilderen op doek niet kent. Een van Gijs’ tattoos, een kleine windturbine op zijn bovenbeen, is een voorbeeld van die intimiteit. Op een kampeervakantie in Zeeland ervoer Gijs met twee vrienden, die allebei ook tatoeëren, een innig gevoel van vriendschap, toen ze dronken waren gaan wandelen. Ze liepen langs een windturbine en raakten verwonderd over de enorme grootte, waarna ze alledrie besloten om een kleine versie van het bouwwerk op hun been te zetten. Dit intieme moment is nu vastgelegd op Gijs’ lichaam.

Gijs’ kamer staat bol van zijn tattoodesigns en stick-and-poke-materiaal en omgekeerd zijn de andere objecten van zijn kamercollage een bron van inspiratie voor zijn tattoos. Het meest opvallend is toch wel een hoek van het plafond waar alle gebruikte naalden in het stucwerk steken: na elke succesvolle tattoo lanceert hij de naald het plafond in en wordt deze onderdeel van de kamer, waardoor elke tattoo een ruimtelijke herinnering wordt.