Hoe het ook kan

Na het incident van 2019 kwam de universiteit met suggesties voor het oplossen van het probleem. Een voorbeeld van zo’n oplossing is een sticker plakken op de kantoordeur van een slechthorende of dove medewerker. Het probleem is dat niet iedereen altijd op hun kantoor is. Hoe moet iemand die geen brandalarm kan horen weten dat er brand is als zij op de gang staan, op de wc zitten, lunchen bij een collega, of een college bijwonen? En hoe kan een sticker dat oplossen? Een ander idee is om een trillende pager overal mee naartoe te nemen maar dit is in de praktijk vaak ook onhandig. Een alarm met zwaailichten heeft dus voor veel dove medewerkers de voorkeur.

Schüller kwam met een andere oplossing. Het lijkt haar handig als alle televisieschermen en andere devices die met het netwerk zijn verbonden een waarschuwing tonen. Deze oplossing zou ook in aanvulling op het visueel alarm gebruikt kunnen worden. De docent met wie ik sprak kwam met een vergelijkbare oplossing waarbij je een notificatie op je smartphone krijgt. Echter, benadrukt ook zij dat haar dove collega’s veel liever een alarm met zwaailichten hebben. Een belangrijke eerste stap zou dus zijn om in gesprek te gaan met de betrokkenen. De organisatie zou dan samen met de dove medewerkers van de universiteit tot een oplossing kunnen komen.

Het nadeel van toegankelijke oplossingen is het prijskaartje. Het nieuwbouw is hier een voorbeeld van. Een nieuw gebouw is dé kans om met een schone lei te beginnen en een gebouw zo toegankelijk mogelijk te maken. Het was de bedoeling de nieuwe gebouwen te voorzien van toegankelijke brandalarmen maar dit bleek helaas niet binnen het budget te passen. Het is dus nog even afwachten hoe de toegankelijkheid op deze gebouwen er voor doven en slechthorenden uit gaat zien.