Protest vanuit het Mierennest

In het jaar 1982, vlak na de verbouwing van het Mierennest, moest er veel bezuinigd worden door de gemeente Leiden, zo ook op buurthuizen. Dit had uiteraard ook gevolgen voor het Mierennest. Er moest in deze periode steeds meer personeel ingeleverd worden, en dus konden er minder activiteiten georganiseerd worden. In de inleiding van het buurtkrantje Morspraat uit 1982 werd er gesproken van ‘donkere wolken boven het buurthuis’.

Onder de titel ‘Haalt het Mierennest 1986?’ schreef Bart Brouwer een verhaal over deze bezuinigingen. Bestuurslid Ron Horenweg over de bezuinigingen:

“De gemeente is bezig van het Mierennest een monument te maken. Over een jaar kunnen we tegen onze kinderen zeggen: zie je dat gebouw dat mooie gebouw daar? Dat was vroeger ons buurthuis”. Leids Dagblad, 13-9-1982, pagina 3, Erfgoed Leiden en Omstreken, historische kranten Een pessimistische visie van een mooi gebouw, maar zonder activiteiten. Uiteindelijk kon het Mierennest in 1982 gelukkig blijven bestaan.

Zo’n 17 jaar later, rond 2000, kwam de toekomst van het Mierennest pas echt in gevaar.

Inmiddels viel het pand van het buurthuis onder het beheer van het Leidse Welzijnsorganisatie (LWO). De LWO wilde de ruimte van het Mierennest gaan verhuren aan de Stichting Thuis en Daklozen, die er activiteiten zou organiseren voor daklozen. Deze abrupte beslissing kwam als gevolg van door de gemeente opgelegde bezuinigingen bij de LWO van ruim 650.000 gulden. Leids Dagblad, 4-7-2000, pagina 11, Erfgoed Leiden en Omstreken, historische kranten De LWO stelde een aantal alternatieve ruimten voor, waar de activiteiten van het Mierennest zouden kunnen worden voortgezet, maar, zoals gezegd wordt in het Leidsch Dagblad van 30 juni 2000: ‘die waren een stuk minder aantrekkelijk. En liggen voor de bejaarden te ver uit de buurt’. Leidsch Dagblad, 30-6-2000,pagina 13, Erfgoed Leiden en Omstreken, historische kranten

Het bericht dat het buurthuis moest gaan sluiten, kwam voor de trouwe leden van de clubs als een donderslag bij heldere hemel. Vooral voor ouderen was het een grote schok: zij kwamen er al jaren. Het was een vertrouwde plek in hun eigen buurt. Veel van hen woonden al hun hele leven in de Transvaalbuurt en groeiden op met het buurthuis. Voor sommigen waren de activiteiten op het Mierennest de enige gelegenheid voor sociaal contact. Er ontstond dan ook snel een actiecomité, dat pamfletten maakte om aandacht te vragen voor de dreigende sluiting van het buurthuis.

De meeste clubjes die gebruikt maakten van het buurthuis mochten tijdelijk blijven. Maar uiteindelijk vond de LWO nog steeds dat het buurthuis moest worden vrijgemaakt voor één grote huurder, in plaats van kleinere clubs. De clubs die uitstel hadden gekregen waren blij met de tijdelijke oplossing, maar niet tevreden over het verloop van de besprekingen:

“We stemmen in principe in met de voorstellen van de LWO, maar eigenlijk willen we gewoon in het Mierennest blijven,” meldt een bestuurslid van de Twirlvereniging the Golden Green Stars, die al 25 jaar gebruik maakten van het Mierennest, in het Leidsch Dagblad.Leids Dagblad, 7-7-2000, pagina 13, Erfgoed Leiden en Omstreken Het voortbestaan van het Mierennest had niks te maken met het ontbreken van animo van de buurtbewoners, maar door bezuinigingen werden activiteiten genoodzaakt om te stoppen dan wel te verhuizen.

Vandaag de dag is de voorgevel van het Mierennest nog te herkennen uit de tijd dat het een buurthuis was, maar van binnen zit het anders. Tegenwoordig is het pand verdeeld in studio's en zijn er jongeren gevestigd.