Als we samen stil staan bij de veiligheid van vrouwen in treinstations komen we er snel achter dat veel vrouwen treinstations niet als veilig ervaren. Sinds dit jaar kijkt de NS live mee in het openbaar vervoer via camera’s, waaronder ook op treinstations, na een plotselinge grote stijging van het aantal meldingen van onder andere seksueel overschrijdend gedrag.NS Gaat Met Camera’s Live Meekijken in Treinen Waar Veel Overlast is Of dit echt gaat helpen valt nog te bezien, want het gevoel onder vrouwen van onveiligheid op het treinstation blijft bestaan. Onveiligheid op het station komt in meerdere vormen voor; zoals seksuele intimidatie en seksueel geweld, maar ook verbaal geweld. Catcalling is hier een voorbeeld van, waar mannen roepen en fluiten naar vrouwen, vaak met een seksuele connotatie.
In een Australische studie werd onderzocht waar vrouwen zich het meest onveilig voelen in het publiek door vrouwen pins te laten droppen op een plattegrond, en de meeste pins kwamen terecht op stations.Disruption and Design: Crowdmapping Young Women’s Experience in Cities, Sophie T., Nicole K., Hayley C., Gill M., and Anthony A. (2020) Veel van de vrouwen noemden ervaringen van seksuele intimidatie en de eerder genoemde fenomenen als reden voor hun gevoel van onveiligheid rond stations, en dit proces van ‘crowd-mapping’ in verschillende steden zoals Sydney en Delhi laat duidelijk zien dat de ervaring van onveiligheid complex is. Vrouwen van verschillende achtergronden zullen onveiligheid toch anders ervaren en het is dus belangrijk om bijvoorbeeld te onderzoeken hoe de infrastructuur van een station kan bijdragen aan een gevoel van veiligheid. Bij Leiden station loop je vanuit het station gelijk naar de bussen, maar toch zijn de zitplekken net om het hoekje naast een grote donkere fietsenstalling. Zouden vrouwen deze plek ook pinnen als een onveilige plek?