Rusten tegenover de vogels

In elke stad zijn bankjes te vinden. Meestal in openbare parken, maar vaak ook op plekken waar het fijn zou kunnen zijn om er te kunnen zitten. Even uitrusten tegenover het water, of bij een speeltuintje. Wanneer je zit, kun je het hout of kunststof voelen. Na een regenbui is het er bij de eerste helemaal ingetrokken, en ligt er een plas op de tweede. Van een oud bankje weet je ook meteen dat het er al tientallen jaren staat. Ze zijn er in allemaal soorten en maten, de één comfortabeler dan de ander.

In Leiden staat dit bankje in het Plantsoen, een park in het zuiden van de stad. Wanneer je er op zit, kijk je uit op een volière met vele vogels. Lopend vanuit het westen is dit één van de eerste bankjes die je tegenkomt. De donkere, metalen frame ondersteunt de strak platte houten planken. Het bankje is vanuit de ene kant van het pad vroeg zichtbaar, in tegenstelling tot de andere kant, waar de volière en de bankjes pas gezien kunnen worden nadat er om een bocht met hoge struiken gelopen wordt. Er is een paar meter open ruimte voor en achter het bankje. Er lopen frequent mensen langs, waarvan een deel naar de vogels blijft kijken.

Het kan een plek zijn om even uit te rusten, en naar de vogels te kijken, of om over het leven na te denken – maar het bankje kan voor een ander net zo goed een reden zijn om van looproute te veranderen en het actief te vermijden. Hoe kan dat?