Versleten maar waardevol

Sinds 2009 doe ik onderzoek naar batik, een uitsparingstechniek met was om stoffen te verven. Voor mijn onderzoek over de Leidsche Katoenmaatschappij (LKM) was ik op zoek naar objecten met een verhaal. Ik vond een serie van deze zes doeken, RV-2298-1 t/m RV-2298-1e, in de digitale database van het Nationaal Museum van Wereldculturen. Deze batikdoeken bevinden zich in de collectie van Museum Volkenkunde in Leiden en laten stapsgewijs de productie zien.

Deze close up laat een fragment zien van de vierde doek. Deze laat zien dat de doeken op zijn: ze zijn fragiel, brokkelig en vervuild. Ook de patronen zijn niet heel spannend. Voor het tonen van het batikprocedé zijn betere, ook nieuwe voorbeelden voorhanden.Bijvoorbeeld mijn eigen video [“Tari Batik’]:(https://youtu.be/ed9k359Vkl4).

Waarom dan toch een verhaal maken over deze doeken? Dat heeft allereerst te maken met degene die deze doeken schonk: ‘L.A. Driessen, Dir. der N.V. Leidsche katoenmij’, aldus de oude inventariskaarten. L.A. Driessen is voluit Louis André Driessen (1890-1954). Hij was directeur van de Leidsche Katoenmaatschappij, maar bovenal colorist.Door de vele mannen met de voornaam Louis in de stamboom van de Driessens, maakt Wikipedia de fout dat onze Louis de broer zou zijn van Felix H.A. en Carl Theodorus Driessen. Maar hun broer Louis was gynaecoloog en een van de weinigen uit de Driessenstam die niet werkzaam was in katoen en/of de koloniën.Voor we inzoomen op de doeken, zoomen we eerst uit om het over de Driessens te hebben.