Mijn verlustiging

Het thema van Mijn verlustiging (1781), met vignetten die door Bilderdijk zelf getekend werden, is steeds de liefde. Sommige tijdgenoten meenden dat de dichter zijn onderwerp in wat al te vurige termen bezong en dat hij teveel de nadruk legde op de lichamelijke aspecten. Voor anderen was dit natuurlijk juist een reden om de bundel aan te schaffen, en al met al kreeg de dichter een wat bedenkelijke reputatie.

In 1784 schonk Bilderdijk dit exemplaar van Mijn verlustiging aan Catharina Rebecca Woesthoven, die hij in zijn gedichten aansprak als ‘Odilde’ en op wie hij smoorverliefd was. Of regels als ‘’k Zong ook soms van minneweelde! – / Weelde – (Hemel!) nooit gesmaakt!’ de indruk konden wegnemen dat Bilderdijk een schuinsmarcheerder was, is de vraag. Voor zijn ‘Odilde’ waren de geruchten in elk geval geen doorslaggevend beletsel om even later met hem in het huwelijk te treden. Die stap zouden beiden later nog diep betreuren.