Uitgebeiteld

De Nabateeërs vereerden meerdere goden, die ze op verschillende manieren weergaven. Net zoals bij de Grieken en Romeinen zijn sommige afbeeldingen figuratief en antropomorf: de goden zien eruit als mensen. Maar de Nabateeërs beeldden hun goden ook af op manieren die gebruikelijker waren onder de Semitisch-sprekende volken in de Levant. Zo maakten ze ook non-figuratieve representaties van goden, ook wel “aniconisme” genoemd. In die trant werden aniconische stenen platen of zelfs vormloze rotsen gezien als manifestaties van een godheid. Sommige wetenschappers menen dat de het afbeelden van goden op figuratieve wijze een gebruik is dat overgenomen is uit het buitenland, en dat de aniconische traditie bij de Nabateeërs verder teruggaat. Anderen laten het bij de observatie dat de Nabateeërs beide vormen van uitbeelding naast elkaar gebruikten.Peter Alpass, The Religious Life of Nabataea (Religions in the Graeco-Roman World 175; 2013; Leiden: Brill), 229–232. Deze stele combineert beide tradities: een godin wordt afgebeeld met een gestileerd mensengezicht, maar in de vorm van een blok steen.