Niemand is volmaakt

Zo’n 2500 jaar geleden gebruikte iemand een scherp stuk riet om het oppervlak van dit cilindervormige stuk klei te bedekken met kleine, spijkervormige deukjes. Zo schreef men in het oude Mesopotamië, het gebied rond de twee grote rivieren Tigris en Eufraat, in het huidige Irak. Vandaag de dag noemen we hun schrift spijkerschrift.

De taal is Akkadisch, die tot dezelfde familie behoort als het Arabisch en het Hebreeuws. Een schrijver schreef deze tekst in naam van de Babylonische koning Nebukadnezar II. Deze koning, die regeerde van 604 tot 562 voor Christus, vertelt ons middels dit stuk klei dat hij een tempel heeft herbouwd voor Sjamasj, de zonnegod.De naam Nebukadnezar komt niet uit het Akkadisch, maar uit het Hebreeuws. Dit komt doordat de naam voortleefde in de Hebreeuwse Bijbel terwijl het Akkadisch en het spijkerschrift waren uitgestorven. De Akkadische naam is Nabu-kudurri-usur, wat ‘Nabu, bescherm mijn oudste zoon’ betekent. Mesopotamische namen waren vaak korte zinnetjes zoals deze, met daarin de naam van een god of godin. Nabu was de god van de schrijfkunst.

Deze tekst is geschreven door een mensenhand, wat betekent dat hij niet zonder onvolmaaktheden is. Het is niet heel aardig van ons, maar we lichten hier een foutje uit. Zie je een paar kleine spijkertjes boven in de lege ruimte? Het lijkt erop dat de schrijver is begonnen met het schrijven van een teken, zich realiseerde dat er te veel ruimte over zou blijven aan het eind van de regel, het heeft uitgewist met een vinger en daarna verder in de regel opnieuw is begonnen.

Zelfs de mensen met de meeste ervaring maken fouten, dat hoort bij menszijn. Gelukkig kun je je fouten verbeteren zolang de klei nog zacht is.