Catharina Woesthoven

In de tijd dat Bilderdijk als advocaat in Den Haag furore maakte, liet hij het oog vallen op Catharina Rebecca Woesthoven, of beter gezegd: zij liet het oog vallen op hem. Ze was een knappe verschijning, met haar lange krullen, blauwe ogen, ranke figuur en lieflijke blosjes op de wangen, zoals te zien is op het pastelportret dat Charles Howard Hodges omstreeks 1793 van haar maakte. Bilderdijk kon geen weerstand aan haar bieden en overstelpte haar met hooggestemde liefdesbrieven, met zinnen als: ‘Waarom mocht ik aan uwe voeten mij niet het eerste denkbeeld van alle geluk leeren vormen? Waarom – ? ach! met één woord, waarom moest ik rampzalig zijn!’

Spoedig bleef het niet meer alleen bij woorden. Bilderdijk legde zo vaak hij kon nachtelijke bezoekjes aan haar af. Hij bejubelde haar betoverende lippen en haar zwoegende boezem en complimenteerde haar tevens met haar geest, oordeel en verhevenheid van ziel. De liefde bracht de dichter in extase: ‘tedere, zuivere, Hemelsche ziel! nooit was ik één oogenblik zonder voor u adem te halen; zonder u aan te bidden’. Al spoedig raakte Catharina in verwachting, waardoor ze moesten trouwen. Op 21 juni 1785 traden zij in de Oude Kerk in Amsterdam in het huwelijk

Het werd geen gelukkig huwelijk. In 1786 verhuisde het gezin naar de Prinsengracht, nummer 32, in Den Haag. Hier zou Bilderdijk tot 1795 blijven wonen. In deze periode balanceerde hij voortdurend op de rand van overspannenheid en liet hij zich als echtgenoot van zijn slechtste kant zien. Kleine voorvallen konden hem in grote woede doen ontsteken. Vooral Catharina Rebecca was hier het slachtoffer van. Volgens de dienstmeid ging er geen dag voorbij zonder dat Catharina met vloeken, schelden, slaan, schoppen, opsluiten en het onthouden van voedsel mishandeld werd. Toen hij in 1795 verbannen werd, verloste dat beide echtgenoten van een zeer ongelukkig huwelijk.