Neppe en digitale bloemen

Hoe durf je te zeggen dat ik niet mooi ben Hoe durf je te zeggen dat ik niet mooi ben Hoe durf je te zeggen dat ik niet mooi ben Als deze bloemen mij gebaard hebben?

Rozeknop is mijn moeder Amaranth is mijn papa Hoe durf je te zeggen dat ik niet mooi ben? Als deze bloemen mij gebaard hebben?

Mijn oma zingt dit Surinaamse liedje graag. De betekenis is duidelijk: wij zijn mooi, want onze ouders zijn als bloemen.

Toch heeft ze een haat-liefdeverhouding met bloemen. Ze heeft liever nepbloemen in haar huis staan dan echte. Toen we al haar spullen doorgingen, wilde ze graag al haar nepbloemen houden, en de meeste zijn inderdaad meeverhuisd naar haar nieuwe huis. De enkelen die in de afvalcontainer belandden, werden gered door de overbuurvrouw, Bella. Nu zijn die voor haar een lieve, maar plastic herinnering aan mijn grootmoeder, voorzichtig neergezet naast een Cubaanse bloempot die mijn opa lang geleden aan Bella had gegeven. Nu ik in mijn oma’s oude huis woon, kan ik niet naar de nepbloemen aan de overkant van de straat kijken zonder aan haar te denken.

Mijn grootmoeder is niet alleen gek op nepbloemen, ze houdt ook van digitale bloemen. Elke ochtend als ze opstaat, stuurt ze haar dagelijkse ochtendgroet via WhatsApp. Vaak zijn het afbeeldingen van bloemen, met daaronder een positief en opbeurend berichtje. De digitale bloemen horen bij haar ochtendroutine, als ook bij die van haar WhatsApp-contacten, waaronder ikzelf. Belangrijker is dat de dagelijkse bloemen een teken zijn dat het goed met haar gaat. Geen bericht betekent dat er iets mis is, ofwel met haar, of haar iPhone-oplader.