Beentjes in de lucht

Is het erg als museumstukken verkeerd getoond of vastgelegd worden? Dat ontneemt de kijker immers de kans om zo’n object correct te begrijpen. Bij voorwerpen die maar op een manier gebruikt werden, of eenduidig geïnterpreteerd dienen te worden, is dat inderdaad vervelend. Teksten uit onbekende talen komen bijvoorbeeld soms ondersteboven of in spiegelbeeld in een collectie terecht. Museumdirecteuren zijn nooit blij als ze erop betrapt worden. Daarom zijn musea tegenwoordig vaak open over de twijfel omtrent een bepaald voorwerp. ‘Mogelijk gebruikt voor…’ of ‘Waarschijnlijk bedoeld als…’ lees je dan op de bordjes. Missers zijn daarmee niet uitgesloten, maar de kans erop is kleiner.

Maar vaak is correct of incorrect helemaal niet zo zwart-wit. Soms verandert een kunstenaar van gedachten over zijn eigen werk. En bij etnografische voorwerpen, zoals ons wasbord, verschuift de manier van gebruiken wel eens. Dan is de manier waarop je een stuk presenteert een kwestie van keuzes maken, en daarmee open voor discussie. Misschien is het helemaal niet zo raar dat dit wasbord zijn beentjes in de lucht steekt.