De schelpen en de grote conchschelp

In Sint Maarten was de zee mijn favoriete plek om tot rust te komen, om nieuwe energie te krijgen of om na te denken over mijn toekomst. Bijna elke zaterdag vertrokken Tjark en ik reeds vroeg in de ochtend richting het strand. Zes uur in de ochtend was onze favoriete tijd. Absolute stilte overheerste het zachte ruisen van de golven. Een enkeling wandelde op het strand. Plek zat om ons strandlaken uit te spreiden en te genieten van de opkomende zon. Zo ver ons oog reikte zagen we het water van de zee. Binnenvarende cruiseschepen deden je denken aan majesteitelijke kastelen, maar dan op zee. Heel vaak droomden Tjark en ik van een cruise. Het is er nog niet van gekomen.

De zaterdagen waarop Tjark vanwege werk niet weg kon, bracht ik op het strand door met mijn neefje, Cee-Jay. Voor hem was dat een echt uitje. Uren besteedden we samen op het strand. Onze favoriete bezigheid was speuren naar de meest bijzondere schelpen. Hij had er een heel goed oog voor. Door de jaren heen hebben hij en ik een prachtige collectie schelpen opgebouwd. Bij mijn vertrek uit Sint Maarten kon ik die niet allemaal meenemen. Met hem sprak ik af dat ik een deel van de schelpen meenam als aandenken aan onze mooie tijden samen op het strand. Enkele maanden voor mijn vertrek vond Ceejay de meest bijzondere schelp allertijden: een conchschelp. Deze kun je makkelijk vinden op het strand, maar de kunst is om een onbeschadigd en gaaf exemplaar te vinden. Cee-Jay vond er zo een. Wild enthousiast gaf hij die aan mij en zei dat ik hem met mij moest meenemen naar dat andere land waar ik naartoe ging. ‘Tante Rachel, dan ben ik ook bij jou’, zei hij. De conchschelp heb ik met de grootste voorzichtigheid ingepakt en samen met mijn mini-collectie schelpen staat het parmantig in mijn huis als pronkstuk, maar vooral ook als een herinnering aan mijn mooie tijden samen met mijn neefje op het strand van Sint Maarten op de zaterdagen.