Op Naar de Tempel

Het was algemeen bekend dat de godin Sulis Minerva de macht had om dieven te straffen. Zelfs als je geen idee had wie de dief was, kon zij hem opsporen en wraak voor je nemen. Wanneer Solinus de tempel eenmaal bereikt had, moest hij een vervloeking op een stuk lood schrijven. Hierbij had hij hoogstwaarschijnlijk hulp van aanwezige priesters en misschien een klerk. Deze professionals wisten precies hoe je de godin moest aanspreken zodat ze je gebeden zou horen.

Met zijn beschreven tablet ging Solinus dan naar de heilige bron. De bron lag in een kamer met een hoog gewelfd plafond, die alleen bereikbaar was via een smalle deur. Eleri Cousins geeft een mooie beschrijving van het tempelgebouw in haar boek The Sanctuary at Bath in the Roman Empire (Cambridge 2020). De sfeer in deze kamer moet erg mysterieus zijn geweest, met het geluid van borrelend water en de warmte en stoom die van de bron afkwamen. De Romeinen geloofden dat ze daar dicht bij de bovennatuurlijke krachten waren. Omdat het water op die plek vanuit de diepte omhoog kwam, dacht men dat de bron een soort poort naar de onderwereld was waarachter de godin zich bevond. Om die reden gooide Solinus zijn (inmiddels een paar keer omgevouwen) plaatje lood in de bron.