Vloeken en Bidden
Toen de Romeinen de Britse eilanden veroverden in de eerste eeuw na Christus, troffen ze daar in het zuidwesten een wonder van de natuur aan: een warmwaterbron. Zo’n plek waar van nature stomend heet water naar boven borrelde was natuurlijk een ideale badplaats. Ze konden het niet laten om er een badhuis te bouwen - maar daar komen we later nog op terug. Het was de Romeinen meteen duidelijk dat dit een speciale en misschien zelfs bovennatuurlijke plek was. De lokale bevolking geloofde waarschijnlijk al dat de bron bewoond werd door een godin genaamd Sulis. Zoals gewoonlijk werden lokale goden niet meteen door de Romeinen afgeschaft, maar gekoppeld aan een god of godin uit het Romeinse pantheon. Op die manier werd Sulis dus Sulis Minerva, en werd er een Romeinse tempel voor haar gebouwd rondom haar bron. Deze plek werd Aquae Sulis genoemd, de wateren van Sulis.
Bij archeologische opgravingen in de tempel werden er objecten in de bron gevonden. Het lijkt erop dat deze objecten met opzet in de bron zijn gedeponeerd. Onder de objecten was een groot aantal vervloekingstabletten, waarvan je er een hier ziet. Een vervloekingstablet is een klein, meestal rechthoekig plaatje lood, met een vloektekst erin geschreven. Er zijn vervloekingstabletten gevonden in alle uithoeken van het Romeinse Rijk, dus het moet een redelijk wijdverspreide traditie zijn geweest. Waarschijnlijk hebben de Romeinen die traditie naar hun nieuwe provincie Britannia meegenomen. Het spectaculaire aan de tabletten uit de bron van Sulis, is ten eerste dat het er zo veel zijn, ongeveer 118 beschreven tabletten (inclusief fragmenten), en ten tweede dat ze allemaal als doel hebben een dief te vervloeken.
Het tablet dat we hier gaan onderzoeken is in veel opzichten een typisch Romeins vervloekingstablet, maar het heeft ook een aantal unieke en mysterieuze kenmerken. Door het beter te bekijken krijgen we een inkijkje in het dagelijks leven van mensen in een uithoek van het Romeinse Rijk.